Henryk Wieniawski – genialny skrzypek i kompozytor, „polski Paganini”. Dzięki niemu do europejskiej literatury skrzypcowej wszedł polonez. Autor „Koncertu skrzypcowego d-moll”, po koncertach Paganiniego najczęściej nagrywanego i wykonywanego dziś koncertu skrzypcowego.
Ner. 7. – Cieszyn d. 16. Kwietnia. – R. 1853
Ner. 12. – Cieszyn d. 28. Maja. – R. 1853
Henryk Wieniawski urodził się 10 lipca 1835 roku w Lublinie. Gry na skrzypcach, już w wieku pięciu lat, uczył go Jan Hornziel, skrzypek Teatru Wielkiego w Warszawie. Szybko okazało się, że młody Henryk jest pojętnym uczniem i ma wrodzony talent. Mając siedem lat wystąpił pierwszy raz publicznie jako solista. Taki talent wymagał specjalnego kształtowania. Dlatego też w 1843 roku Henryk wyjechał z matką do Francji. W Paryżu działała jedna z najlepszych europejskich uczelni muzycznych. Paryskie Konwersatorium Muzyczne miało jednak regulamin, który przewidywał przyjmowanie na studia kandydatów od dwunastego roku życia i tylko narodowości francuskiej. Dla ośmioletniego Henryka zrobiono wyjątek i specjalnym dekretem został wpisany do klasy prof. Josepha Lamberta Massarta. W ciągu trzech lat ukończył studia z I nagrodą i złotym medalem, stając się najmłodszym absolwentem w dziejach uczelni. Do Konwersatorium w Paryżu powrócił jeszcze w 1849 roku aby podjąć studia kompozycji u prof. Hipolita Colleta.
W 1848 roku zaczął koncertować na całym świecie. W latach 1851-1853 występował z bratem Józefem w Polsce, Rosji, Niemczech i Francji. Później sam w Holandii, Belgii i Wielkiej Brytanii. W latach 1872-1874 razem z Antonem Rubinsteinem koncertował w Stanach Zjednoczonych. Był nadwornym skrzypkiem w Petersburgu a także profesorem w Konwersatoriach w Petersburgi i Brukseli.
Pod koniec lat 70. XIX wieku Wieniawski podupadł na zdrowiu. Nieustannie jednak koncertował. Zmarł 31 marca 1880 roku.
W Poznaniu działa Towarzystwo Muzyczne im. H. Wieniawskiego założone w 1885 roku. Towarzystwo współorganizuje najstarsze na świecie w dyscyplinie skrzypiec Międzynarodowe Konkursy Skrzypcowe im. Henryka Wieniawskiego odbywające się w Poznaniu od 1952 roku (poprzednio w 1935 r. w Warszawie).
Józef Wieniawski był młodszym bratem Henryka. Urodził się 23 maja 1837 roku w Lublinie. Początkowo występował jako pianista razem z bratem, później samodzielnie, również jako dyrygent. Był profesorem w Konwersatorium w Moskwie i w Brukseli a także dyrygentem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Razem z E. Mangeotem skonstruował dwuklawiaturowy fortepian.
Tekst pierwotnie ukazał się na Histmag.org
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz